Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qırcın — I (Culfa, Şərur, Zəngilan) bax qırçın. – Qırçını yandırrıx qışda (Culfa) II (Cəbrayıl) həddindən artıq duzlu, şor … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qırçın — (Cəbrayıl, Qarakilsə) mal qara yeyəndən sonra otun qalan qırıntıları. – Heyvan yaxçı yemir qırçınnarı (Qarakilsə) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qırçın-qırçın — z. və sif. Qırçınlar halında, qırış qırış. Tumanın uzun balağı qırçınqırçın olub stulun oturacaq yerindən aşağı sallanır, <Sonanın> al məxmərdən geydiyi yumşaq başmağına toxunurdu. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırçınlamaq — f. 1. Qırçın qırçın etmək. 2. Burub arasına salmaq. <Zöhrə> . . birçəklərini qoçbuynuzu burdu, sonra balaca darağı ilə telini darayıb birçəklərinin arasında qırçınladı. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırçınlanmaq — məch. Qırçın qırçın edilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qasmax — (Qazax) qırçın (qadın paltarında) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
popur — I (Zaqatala) kəkil II (Qax) bax pompur III (Balakən, Qax, Oğuz, Şəki) qırçın. – Qofdamda popur var (Balakən); – Tumanın popurunu neşin söküfsən? (Şəki) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
faraş — sif. və zərf <ər.> Vaxtından, mövsümündən qabaq, tez əkilən. Faraş əkin. – Aqronomlar deyirlər ki, faraş səpin yaxşı olur. Ə. Vəl.. Faraş səpilmiş reyhan iyi adamı valeh edir. M. C.. // Mövsümündən, vaxtından qabaq doğulan (ev heyvanları… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fiqurlu — sif. 1. Kənarları, dövrəsi düzxətli olmayan, qırçın, mürəkkəb formada olan. Fiqurlu peçenye. Bəzəkli fiqurlu ayaqları olan pardaqlanmış yemək stolu. // Üzərində basma, naxış olan; naxışlı. Fiqurlu kitab cildi. 2. Fiqurla ifa olunan (bax fiqur 1… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
